Bevrijding NOF

Bevrijding NOF

En toen...... op 16 april 1945 werd NOF bevrijd door de Canadezen. Zij verbleven een paar dagen op de Kuzemer, om dan weer op te trekken om ook de rest van Groningen te ontzetten. En in NOF barstten de feesten los. In de schuur bij boer Mulder kwamen de inwoners samen, werd de bevrijding gevierd. Er kwamen optochten. Even was men alles vergeten. Maar de herinneringen vervaagden niet, niet alle littekens werden geheeld. Op vier mei worden de slachtoffers uit onze dorpen herdacht. Zij zijn er niet meer, maar hun nabestaanden moesten een nieuw leven opbouwen zonder hun geliefden. De familie Pot miste een geliefde zoon, het verdriet van de moeder, overgaand op de kinderen, kleinkinderen, bleef. De weduwe van der Werf kon alleen maar haar dochter vertellen van de vader die zij niet zou kennen, maar die zo liefdevol brieven aan haar schreef, Weduwe Bellinga moest haar leven herpakken met kinderen die de traumatische herinnering bij zich droegen van een in huis doodgeschoten vader. Dochter Aukje, die haar leven lang de zwaarte van de schuld op zich voelde drukken, omdat zij de deur voor de Duitsers open had gedaan, die daarna haar vader in koelen bloede vermoordden. Zij vermoordden het onschuldige kind in Aukje, maar ook ontnamen zij haar kinderen een zorgeloze jeugd omdat Aukje nooit kon vergeten en dit op haar kinderen én kleinkinderen overdroeg. Weduwe Ritzema tenslotte, zij verhuisde weg uit het dorp waar haar man burgemeester was geweest, misschien om niet steeds herinnerd te worden aan de voorbije gebeurtenissen, om met haar kinderen een nieuw leven op te bouwen. Op deze fundamentele herinneringen is onze vrijheid gebouwd. Laten wij niet vergeten wat dat heeft gekost! Uit de opgetekende verhalen over de oorlog uit onze dorpen vertellen mensen dat zij bijna geen woorden konden vinden om uit te drukken hoe vrijheid na al die verdrukking voelde. Laten we dat vasthouden en vieren!