Alva M. Woodall

Alva M. Woodall - 25 jaar (Militair)

In het Reitdiep hierachter is Alva na een parachute sprong in het water terecht gekomen. Onduidelijk is of hij verdronken is, of reeds overleden in het water terecht is gekomen.
Alva was bang voor water en kon niet zwemmen.

Er is geprobeerd hem te reanimeren toen hij door omstanders uit het water is gehaald. Dit heeft helaas niet mogen baten.

Het vliegtuig van Alva McLeon Woodall is neergeschoten door de Duitse luchtafweer. Dit vliegtuig was de Mary Ellen III, zijn unit de 385th Bomb Group 551st Bomb Squadron.

Tijdens de oorlog is Alva M. Woodall begraven op de begraafplaats van Oldehove. Na de oorlog is zijn lichaam herbegraven op begraafplaats Margraten, perceel A, Rij 8, graf 27.

De locatie van zijn neerkomen en plaats van overlijden is niet toegankelijk voor het publiek. Dit is een privéterrein.

Op de 4 mei bijeenkomst van 2023 is aandacht besteed aan het verhaal achter deze tragedie. Hierbij de vertelde tekst:



Op 11 december 1943 voerde de United States Army Air Force (USAAF) met 523 viermotorige bommenwerpers een aanval uit op Emden. Na het bombardement vlogen ze als luchtvloot over Noord-Nederland terug naar de bases in Engeland. Van de 17 bommenwerpers die bij deze actie verloren gingen, kwamen er 4 in de provincie Groningen neer, namelijk bij Oudeschip, Finsterwolderhamrik, Harkstede en Warfhuizen. 10 Amerikanen kwamen hierbij om het leven, waarvan 1 in Oldehove.

Volgens het Missing Air Crew Report (MACR) No. 1664, dat na de vlucht in Engeland is opgemaakt, is de B-17F Flying Fortress, de Mary Ellen III, voor het laatst gezien boven de Noordzee en vloog het in de richting van het Oostfriese Norden. Het toestel verloor hoogte en werd vervolgens aangevallen door Duitse jagers. De bemanning is er nog in geslaagd de bommenlast bij Emden af te werpen, waarna S/Sgt Harold L. Morris door een voltreffer van de Flak (Duitse luchtafweer) werd gedood. Na het lossen van de bommen werd koers gezet richting Engeland.

Zaterdag, 11 December 1943 was een dag met een onbewolkte hemel, het was helder vorstig weer. Rond de middag om ongeveer 12.30 uur werd de bevolking van de gemeente Leens & gemeente Oldehove opgeschrikt door zwaar geronk van vliegtuigmotoren en hevig mitrailleurvuur.
Een Amerikaanse bommenwerper, achtervolgd door een Duitse jager.
De bommenwerper verdedigde zich zoveel als ze kon tegen zijn aanvaller, terwijl de Duitse jager doorging met vuren toen de bommenwerper al bijna de grond had bereikt. Op een gegeven moment moest de bemanning het toestel verlaten.
De Amerikaanse bommenwerper met het lichaam van Morris nog aan boord stortte neer op een geploegd stuk land bij de boerderij van Warendorp Torringa tussen Zuurdijk en Warfhuizen. Het toestel, waarvan overal zware brokstukken verspreid lagen, brandde helemaal uit. Omdat de Duitsers het terrein onmiddellijk hadden afgezet was hulpverlening aan eventueel in het wrakstuk verblijvende slachtoffers niet mogelijk.

Van de uit de bommenwerper gesprongen bemanning kwamen er twee bij Eenrum neer, één kwam in de buurt van het gemaal Electra neer en de andere bemanningsleden in de buurt van Warfhuizen en Oldehove. Toen de Duitsers bij enkele van de gelande bemanning waren aangekomen, zaten ze (zo werd er verteld) nonchalant tegen een boom een sigaret te roken en trokken zich niet veel aan van de soldaten die met hun geweren in de aanslag op hen afkwamen. De Duitsers schijnen ook twee bemanningsleden opgepakt te hebben die in Oldehove liepen. De in totaal acht overlevende bemanningsleden werden gevangengenomen.

Helaas kwam één van de bemanningsleden, Alva MacLeon Woodall, in het Reitdiep terecht. Achter de boerderij ‘Lutje Kampen’. Pop Gaaikema was destijds 10 jaar en vertelt dat ze tijdens het eten opgeschrikt werden door een enorm gebulder. Duitse jachtvliegtuigen maakten jacht op een Amerikaanse bommenwerper vlak boven de boerderij even ten noorden van Oldehove. Het waren angstige momenten voor iedereen vertelde hij. Kort na de beschietingen zagen ze parachutisten springen, waarvan er 1 op 4 meter van de oever in het Reitdiep belande. Hij kreeg daarbij de parachute over zich heen en raakte verstrikt in de parachutekoorden, hij wist zich niet te bevrijden. 
Omwonenden Ton Wieringa en buurman Riepko Krijthe probeerden de parachutist te redden door hem uit het water te halen en te reanimeren. Maar het mocht niet baten, de parachutist was overleden. De Duitsers die met zijspannen dwars over het land kwamen aan scheuren en zwaar bewapend waren kwamen zeer dreigend over en vonden dat de omstanders blij moesten zijn dat er een vliegtuig was neergeschoten. Het was immers hun vijand.
Het stoffelijk overschot is met een ladder naar de boerderij gebracht en op de deel van de schuur gelegd.  Dit alles heeft veel indruk gemaakt op de getuigen en het heeft ze ook na de oorlog niet meer losgelaten. Zij hebben de herinnering met zich meegedragen en zijn blij dat deze gebeurtenis aandacht krijgt.
Zoals gezegd kwam één van de bemanningsleden Alva in het Reitdiep terecht, even ten noorden van Oldehove (in de buurt van de boerderij van Wieringa, momenteel de boerderij van Familie Dick van der Laan).

Hoewel enkele omwonenden geprobeerd hebben hem te redden was het te laat. Op een ladder werd de dode naar de schuur van de boerderij gebracht. Het was de 25-jarige rug-koepelschutter, S/Sgt. Alva Mac Woodall, afkomstig uit Tampa, Florida, die hier op zo’n ongelukkige wijze aan zijn eind was gekomen. Hij werd onder toezicht van de Duitsers in Oldehove begraven.
Zijn stoffelijk overschot werd op 29 oktober 1945 overgebracht naar de American War Cemetery Margraten in Limburg. Grafnummer: Vak A, Rij 8, Graf 27.